Rumble in the Jungle

Ola!

Hier zijn we weer; lekker vers vochtig en vooral voldaan uit het hart van de natuur..

Vanuit enkele weken terug nog even een bericht van een trip naar Casa Grande, een surfspot waar we met Inge en Franz naartoe zijn geweest:

Eerst hebben we een 4-daagse tocht gemaakt in de aan zee aansluitende bergen van Parque Tayrona, nog steeds noorden van Colombia.. Ja het was eigenlijk niet moeilijk, want aangegeven, maar toch hadden we het eerste pijltje gemist en zaten we al op verkeerd terrein: Parcelas Privadas. Net een heel stuk moeten klimmen op losse zand en heel steil, dus alles terug naar beneden en opnieuw gedaan. Heel leuke en gevarieerde natuur: mieren zo groot als het topje van de wijsvinger die in een colonne alles vervoeren van bladen tot bloemen, vele soorten vlinders in alle kleuren, heerlijk uitziende spinnen ter grootte van een uitgestrekte hand of groter, kleine spinnen met fluodruppels op hun lichaam alsook vlak voor onze neus een mooie slang zien vertrekken met felrode en blauwe strepen.. Om maar te zwijgen van alle boomsoorten in alle mogelijke groenschakeringen, lianen, kruiden enzovoort. Onderweg nog leuke inheemse (lees Indiaanse) kinderen op ezels tegengekomen die naar de bewoonde wereld gingen om inkopen te doen. Video volgt. Na 4.5u stappen lekker kapot toegekomen aan een van de wereld afgesloten strand van 300m breed om er te overnachten in een tentje. Weer zeer vriendelijke mensen hier, die al hun zaken uit hun boerderijtje halen of via boten laten toekomen. Ze laten ook stukken land door Indigenous (inheemse bevolking aka indianen) bewerken zodat deze er hun planten op kunnen kweken die ze al naar jarenlange traditie in hun cultuur gebruiken en dat ook wordt toegstaan door de regering: de cocaplant. Zo kwamen we Romualdo tegen die er zijn Poporo (dat is de substantie die ze produceren uit de plant) aan het draaien was in zijn buis om zijn hongergevoel te onderdrukken en meer energie te krijgen. Vanaf 15 jaar worden ze ingewijd in deze rite en mogen ze dit zelf dagelijks gebruiken indien ze dit nodig achten. Als het ze soms te zwaar wordt, roken ze marihuana om het te onderdrukken. Lekker is het allemaal niet als je hun gezicht bekijkt terwijl ze er op aan het kauwen zijn. Om het werkende bestanddeel eruit te filteren wordt een poeder erbij in de mond gestoken dat ze verkrijgen door het koken van zeeschaaldieren en deze snel erna in koud water te steken. Aan deze Playa hebben we ook kennis gemaakt met twee Colombianen op vakantie, een economist en een plastisch chirurg. Schitterende combinatie, we hebben ons ziek gelachen vooral met de verhalen van de plastisch chirurg die dan ook nog eens terstond kon zeggen welke maten die of die had puur op het aanzicht. Plezant!

Even tussendoor: Colombia is bekend om zijn uitstekende reputatie in plastische chirurgie en tandheelkunde aan de beste prijzen ter wereld! We hebben hier zelfs een vrouw ontmoet die zei dat het hier moeilijk aan het worden is om voor haar BH·s te kopen omdat alle winkels nog maar 1 maat in huis halen! En dat is geen zwans, want je ziet ze hier echt wel allemaal lopen! Al in de luchthven zeiden we tegen elkaar dat er aan vele mensen precies iets niet juist was.. Soms zelfs koppels waarvan de man blokjes heeft laten zetten en zijn armen heeft opgespoten en de vrouw haar borsten en poep naar geliefde ronding heeft laten draaien.. Hilarisch.. en wij maar de bergen in.. tsss.. verschiet niet als we terugkomen en .....   ;o)

Tayrona dus: tweede dag goed afgezien, meteen begonnen met zeer steile klim om dan af te dalen naar Pueblito, een oude indianenstad van rond onze middeleeuwen met reeds aanwezig irrigatiesysteem en zelfs afwatering of riolering.. zeer ingenieus.. Ook de weg of pad ernaartoe is goed gevonden.. vaak moet je rotsen over mensenhoog zodat het lijkt alsof er geen pad loopt en dan enkele meters hoger vertrekt ze weer.. dit is een van de verdedigingstechnieken uit die tijd. Zo heeft een stad van 3000 inwoners maar 2 toegangswegen met 1-mans brede paden in trapvorm van soms tot 60% steiging: het volstond hen om (in verhouding) met een man of 10 deze paden te verdedigen tegen de 100 aanstormende Spaanse goudzoekers. Ze gebruikten hierbij stenen, gewone als ook giftige pijlen.. het verhaal van het kikkergif werd ons hier ontkrachtigd en vervangen door een gif dat ontstaat uit rottende blaren en ander afval uit de jungle.. 1 snede of wonde hiervan geeft je een dodelijke schimmelinfectie die in die tijd op 3 dagen het einde betekende. Hoe de steden juist in elkaar zitten zijn ze nog aan het onderzoeken, want voorlopig liggen in deze streek, nog maar twee steden bloot, de rest zit nog verborgen in en onder de jungle. We hebben het geluk gehad er een archeoloog te spreken die er aan het werken is voor het Global Heritage Fund, gedreven man die volledig zijn tijd nam om al onze vragen te beantwoorden. Alle steden zijn gelinkt met paden nar elkaar maar ze moeten eerst met de inheemse bevolking praten eer deze te onderzoeken gezien het vaak om heilige plaatsen gaat. Ze vermoeden dat de steden elks voor een van de bepaalde noden in stond voor hun toenmalige wereld: de een voor ijzersmid, de ander voor kledij of ander goed enz... Het Tayrona rijk was even machtig als de Inca·s o Maya·s, en dit onder meer omdat ze van aan de zee tot de top van de bergen 40km landinwaarts alle 7 de vegetatietypen ter wereld hebben en zo ook alle voeding die ze nodig hadden onderling konden uitwisselen, van zout en vis aan zee, tot vruchten in iets hoger gelegen gebied en aardappelen en andere in koudere gebieden gedijende zaken in het hoogste gelegen gebied. Wat ze net ontdekt hebben is dat onder de ontdekte terrassen, waar woningen op stonden, nog andere terrassen liggen die nog ouder zijn, waardoor men nu reeds kan terugblikken tot ongeveer 500 voor Christus. Alles hier nog in volle ontdekking dus. Waarom zijn die steden dan ooit verlaten vraag je je af? Wel, om de reden dat de Spanjaarden naar daar kwamen om hen te overwinnen via oorlogsvoering en de inheemsen ruilhandel pleegden met piraten tegen wijn en wapens of kleding. De Tayrona·s zijn echter nooit verslagen door de Spanjaarden, daarvoor was hun gebied te moeilijk, maar uiteindelijk hebben allerlei ziektes die de Spanjaarden meebrachten hen de das om gedaan en vielen er zoveel slachtoffers van griep en andere ziektes waartegen ze niet bestand waren zodat ze uiteindelijk zijn gevlucht naar hoger gelegen gebied.

Dorie, nog altijd maar aan dag 2, maar het was o zo interessant en daarom ook even neerpennen natuurlijk. Van Pueblito dus afgedaald naar opnieuw een zeer leuk en mooi strand gevormd door ronde rotsblokken, plonske gedaan, voeten laten rusten, tentje geslapen en de dag erop weer verder door de net achter de stranden startende jungle.. hier zijn we nog talloze vlinders en kleine aapjes tegengekomen. Allemaal heel plezant natuurlijk.

Vandaaruit zijn we op advies van An en Jan naar Paso del Mango gegaan, waar een Belgisch koppel een hostel uitbaat in het midden van de Sierra Nevada, enkel toegankelijk met 4x4 op hoog chassis en vanaf hun Finca of boerderij kan je nog enkel te voet de bergen in. In het weekend zijn Inge en Franz, samen met nog een ander Duits koppel afgekomen. Heerlijk in de natuurlijke jacuzzi onderaan de waterval gelegen, van de waterval in 2 etappes naar beneden geroetsjt of een schoudermassage door het naar beneden kletterende water.. allemaal heel ontspannend na de wandelingen. Een zeer leuk Belgisch stel trouwens die nog maar net terug waren na 7 jaar in Frankrijk te hebben gewoond wegens de te moeilijke situatie in deze streek in die tijd die hen deed besluiten te vertrekken.. Het hele verhaal doen we nog een keer als we thuis zijn, want anders ben ik nog een uur of twee aan het typen.. moeten wel toestanden geweest zijn hier..

Na de Paso del Mango dan vertrokken voor de zwaarste, maar o zo prachtige trek voor ons tot nog toe: de Ciudad Perdida of Verloren Stad.. 5 dagen hiken in de jungle met alles erop en eraan: bergen van 400 tot 2000 meter volledig begroeid, watervallen, regen, zon, modder, slijk, wegroetsjen van uw benen onder uw lijf, nog eens op uw gat naar beneden, paden op bergranden van net een schoen breed, rivieren waar je telkens weer door moet of in plonst omdat je toch al zo doordrenkt bent van de vochtigheid tot in uw onderbroek, weer geen droog shirt meer omdat het gewoon niet opdroogt, nog maar eens een beklimming van een dik uur, slapen op vochtige matrassen, schoenen die niet drogen, opstaan om 5u en nog wat, 5-7u wandelen per dag, inheemse bevolking ontmoeten, zwaar apengebrul in de verte, toekans, arends en gieren, kolibri en andere roodgroen parkieten... Jaaaaaaaaaaaa dat was me het wel hoor!!!!!! Wat een vette geluiden ook en elk moment van de dag brengt er weer andere met zich mee.. Die uitzichten.. man man.. Echt zalige dagen gehad, supergroep ook, 2 keer een volledig extasegevoel gehad met kiekenvel op de wangen en armen en de haarlijn die naar achter trok, niet normaal!! we hebben dan ook voldoende foto·s en filmmateriaal om ook jullie hiervan te kunnen laten genieten als we thuis zijn! Top of the bill qua fotos hebben we voor de eerste keer een slang kunnen fotograferen in de ochtend.. wel niet de mooiste die we tot nu toe gezien hebben.. dat was die in Tayrona en nadien nog een grotere van tegen de meter in Paso del Mango, die was goudbruin. 

Vandaag zijn we dus net terug en gaan we heerlijk niets doen, voeten laten ontzwellen, aansterken met een heerlijke maaltijd en een goei pint bier en dan maandag opnieuw op tocht naar het meest noordelijke punt van Zuid-Amerika: Punta Gallinas waar de woestijn de zee ontmoet en er recht inloopt.. uitzonderlijk! Erna gaan we het carnaval bij Inge en Franz meemaken en dit beloven de 4 zwaarste dagen uit ons leven te worden! Het carnaval in Barranquilla staat bekend als de 2de beste in Zuid-Amerika na Rio de Janeiro... wat een feest gaat dat daar zijn!! Ze zijn hier al 4 weekends pre-carnaval aan het vieren tot in de kleinste dorpjes die we tegenkomen, dus dat belooft!!

Geniet nog van de komende dagen allemaal, zorg goed voor mekaar en jullie zelf en tot de volgende keer maar weer!

An.Flip