Lovely Ghana en Fiesta Colombia

14 februari 2011 - Santa Marta, Colombia

Jaja we denken dan ook dat de marketing mensen van Ford langs hier zijn gepasseerd eer ze de naam van hun nieuw type wagen bedachten. Wat een land!

Maar eerst even een samenvatting van wat we in Ghana nog allemaal gedaan hebben:

Na een 17 uurse busreis kwamen we medio december aan in Kumasi vanuit Ouagadougou. Zeer leuke ontvangst bij Mam, die er nog steeds zeer gedreven haar Opoku Ware Vocational Institute leidt voor meisjes van 15-21 jaar. Meer info hierover vind je terug op de site van www.africanvibes.be onder projecten. We ondersteunen dit pioniersproject in Ghana reeds enkele jaren en we mogen gerust fier zeggen dat dit echt zijn vruchten afwerpt! Proficiat aan de leden van African Vibes en de sympathisanten die ervoor zorgen dat dit ook mogelijk werd! 

Hier hebben we ook weer de 2 Nederlandse meiden Sarah en Marjolein ontmoet die we in Marokko tegenkwamen en samen hebben we de weg vervolgd naar Larteh, de homebase van African Vibes in Ghana. Stevo, Lydia en de kids stonden ons weer met open armen op te wachten. We hebben er een bezoek gebracht aan gerealiseerde projecten om te kijken of alles draaiende is en enkele mogelijke toekomstige projecten bezocht om een screening te doen naar haalbaarheid.

Na een week zijn dan An, Jan en Bombo gekomen vanuit koud Belgenland en hebben we de tocht aangevat doorheen Ghana: krokodillen, bavianen, grey velvet apen, vele soorten bucks, kobs en ander spingend wild en een olifant gespot op 8 meter afstand in Mole NP, mona en black-and-white colobus aapjes in Boabeng die uit je hand komen eten met de kleintjes op de rug of buik, aan de Kintampo waterval gezwommen, Nieuwjaar gevierd in Lake Bosumtwe en voorts doorgegaan naar de Green Turtle lodge bij Cape Three Points voor nog enkele dagen zon zee strand en leuke wandelingen. Hier hebben we `s nachts nog een zeeschildpad op het strand gezien die haar eitjes kwam leggen, voor de natuurfreaks: allemaal met opgeleide mensen die weten hoe en wanneer ze te belichten. Echt knap hoe die zich ingraaft, haar ding doet en dan de bodem met haar schild aanstampt opdat het lijkt alsof er nooit iets of iemand is langsgeweest die nacht. Magisch! Nee, gewoon natuur!

Zoals de meesten weten hebben we dan enkele dagen doorgebracht in Belgenland om alles nog eens goed te wassen en zeker om onze bagage te versterken met weersbestendige kleding voor onze tocht in Zuid-Amerika. Moet zeggen tot op heden nog niet nodig gehad, maar dat komt allemaal nog eens we de bergen ingaan.

Maar Colombia, wat een land zeg! Van hetgeen we tot nu toe gezien hebben, kunnen we maar 1 ding zeggen: genieten! Ja echt, het land is decennia lang van de buitenwereld afgesneden geweest door het intern geweld hier en mogelijke ontvoeringen, met als leuk gevolg dat de bevolking de buitenlanders nu met open armen ontvangt en echt blij is dat ze hun land kunnen tonen aan de buitenwereld! Je ziet hier veel politie, militairen, helikopters ( zo van die vietnam types met zwaar dof dof geluid a la Apocalypse Now), zeeboten, in de kranten staan statistieken van aantal ontvoeringen per regio (wel sinds enkele jaren nog enkel gericht op politiekers en andere belangrijke Colombianen, niet meer op buitenlanders), op tv zie je bevrijding van sequestrados of ontvoerde mensen, maar het volk leidt hier zijn eigen leven alsof ze het na meer dan 20 jaar gewoon zijn! Echt mooi om zien hoe gelukkig ze hier zijn. Het is in de gebieden waar wij reizen ook absoluut wel veilig. Het is vooral in onbereikbare bergstreken en bepaalde stukken van de jungle dat je niet kan reizen wegens paramilitaire bewegingen en deze zijn voor een gewone toerist zelfs niet eens bereikbaar via weg, water of lucht. So don´t worry!

We zitten in het noorden nu, waar in het verleden de slaven ook naar werden geëxporteerd en dit zie je aan de bevolking: een megamix van zwart, hispanic, europees en indiaans bloed dat hier door de aderen stroomt. Even kleurrijk is ook weer de muziek die door de straten knalt: heb je zin in een feestje of drink je graag een uurtje thuis een pintje met een kameraad: zet de soundsystem buiten en laat heel het dorp ervan meegenieten!! Echt weer metershoge boxen cfr Ghana met zware baskasten die hier iedereen aan het dansen brengen op een doordeweekse dag of weekend, start je om 4 uur ´s morgens of start je ermee om 1 uur ´s middags, no problemo!! Tolerantie onder de buren is hier wel hoog! Te gek gewoon!

We hebben ook afgesproken met (sw)Inge Swinnen uit Lommel en haar echtgenoot Franz (niet Beckenbauer, wel Duitser) die hier sinds begin januari in Barranquilla wonen op 2 uur rijden van ons vandaan en waar Franz biologie geeft in het middelbaar in het Duits! Leuke tijd gehad met de bende, rummeke gedronken, plonske gedaan, viske gegeten (alles recht uit de zee). We gaan begin maart dan ook een keer bij hen op bezoek voor het grote carnaval in Barranquilla, moet na Rio de 2de beste van Zuid Amerika zijn, 4 dagen feest! Yiehaa!

Voorts nog Spaanse les gevolgd om het vervolg van ons avontuur wat te vergemakkelijken en ons duikbrevet Open Water tot 18 meter behaald... leven onderwater kan toch schoon zijn! Opnieuw magisch! Nu kunnen we met ons brevet ook op andere spots in de wereld duiken en dat gaan we in de buurt van Cartagena op de Isla del Rosario en Isla de Muruca dan ook meteen doen. Onze instructeur was gewoon ubervet! Echt klasse die man! Colombia is blijkbaar ook de goedkoopste plek in de wereld om je brevet naar PADI-normen te behalen.. aan iedereen een aanrader!! 

Zo dat was ie weer voor even, we gaan nu ons laatste hapje eten in Taganga en dan morgen vertrekken we voor een tocht in het Tayrona park, naar een middeleeuwse indianenstad en naar Bonda waar midden in de jungle een Belgisch koppel een hostel uitbaat en waar je natuurlijke jacuzzis hebt, watervallen en ander leuks! Alle eten op je bord wordt ook op hun farm gekweekt, kijken ernaar uit! Dan gaan we de trektocht naar de Ciudad Perdida doen over 6 dagen in de jungle van de Sierra Nevada met bezoek aan inheemse dorpen over een trail die nog maar sinds 2 maand geopend is en later dan trekken we naar het noordelijkste punt van Zuid-Amerika: Punta Gallinas in La Guajira waar we de Waayuu indianen treffen in de woestijnduinen die rechtstreeks neerdalen in de zee! Wat een contrast!

 

Tot een volgende keer maar weer..... An.Flip

Foto’s

5 Reacties

  1. Jef Willekens:
    15 februari 2011
    Eindelijk nog eens nieuws op de blog.
    Het lijkt wel het aardsparadijs. En wij hier maar kou lijden en smachten naar een beetje zon. Dat is toch allemaal niet eerlijk, maar het is jullie gegund.
    Geniet er 200% van.
  2. Angele:
    18 februari 2011
    We dachten die mannekens hebben het daar heel druk en goed natuurlijk want we horen zo weining.En inderdaad jullie hebben weeral heel wat gezien beleefd.
    Geniet er nog met volle teugen van.
    groetjes van klein en groot uit de watersrtraat. Angele
  3. Paps en mams:
    20 februari 2011
    Maar goed dat ik nog eens kijk op de blog...
    Ik dacht écht dat jullie de thuishaven vergeten waren!
    Ja zèg,ongelooflijk wat jullie meemaken!
    En...het bekijken van de foto's is een lieve lust.
    Maar het lijkt of er niet gewerkt wordt, alleen de marktkramers.
    An,die roos, was dat uw Valentijnscadeau? Ik ruik ze tot in Lommel!
    Sè,we zijn blij dat we weer even hebben mogen meereizen en nu moeten ons weer content stellen tot het volgende verhaal komt. Ik kijk er al naar uit!

    Groetjes en voorzichtig hé!
    XXX
  4. Stef Van Hoof:
    20 februari 2011
    Hola genapos,
    Felicidades con su brevette y machas spaz en el aqua.
    Disfurte nurclia de sus olias en la belissima Colombia, la selva, los gentez nuy amabiles, la naturaleza...
    An, disfrute de Filip, Filip disfrute de An, y muclio amor!!!
    su tia Greet
    Wat vinden jullie ervan en dat is na een maand Spaanse les.
  5. Guy eline en viktor:
    20 februari 2011
    LOCOMBIA EL MEJOR!!!
    QUE LINDA PAYS!!
    El mejor pays del mundo!!!

    Heerlijk landje toch, misschien wat moeilijk te begrijpen om er heen te trekken omwille van negatief reisadvies maar eenmaal aangekomen voel je je ontzettend welkom en heb je bijna geen oog voor 'gevaar' meer!
    Isla rosario moet je zeker proberen naar playa media naranja te gaan en vragen naar een halve gare kunstenaar Carlos. heerlijke vent die woont daar in een hangmat ;-)

    Vele groetjes
    GUy Eline en Viktor
    xxx